Vaak vergeten wij hoe bijzonder onze daden zijn tot wij van iemand anders horen welke indruk we hebben achtergelaten. Zo herinnerde ik mij laatst ook een vergelijkbaar verhaal uit mijn eigen leven. Het kwam allemaal weer naar boven tijdens een bijeenkomst waarin een vrouw vertelde over vrouwen die zij gesproken had als voorbereiding op een boek. Verhalen over vrouwen die stuk voor stuk bijzonder waren, vaak zonder dat zij er zelf erg in hadden.

Mijn verhaal waarmee ik nog het meest met de neus op de feiten gedrukt werd is het volgende.

Een aantal jaren geleden kwam ik door omstandigheden in een erg luxe positie. Ik mocht bij een mogelijk toekomstige werkgever op gesprek gaan, er eventueel enkele maanden proefdraaien, de voor de opleiding benodigde stage lopen met een terugkeergarantie na afloop van de stage. Hoe luxe wil je het hebben?

Je kunt je voorstellen dat ik met veel zelfvertrouwen het gesprek inging en ook niet bang was om mijn wensen op tafel te leggen. Het eerste gesprek was goed verlopen. Van hun kant kon ik snel beginnen, maar… Ik ben niet iemand die over één nachtje ijs gaat, zodoende had ik nog bedenktijd genomen. Misschien ook wel goed want uiteindelijk hadden wij het nog niet over de arbeidsvoorwaarden en een contract gehad. Niet lang na het eerste gesprek kwam het dus tot een tweede gesprek dat op zich wel goed verliep maar mij niet echt over de streep trok. Op een gegeven moment, out of the blue, kwam ineens de mededeling dat de directeur ook graag nog met mij wilde praten. Prima! Dus verhuisde ik naar zijn kantoor om daar het gesprek voort te zetten. Spoedig kwam zijn brandende vraag over de lippen. “Waarom wil je niet bij ons werken??” “Omdat ik nu een vast contract heb en ik dat hier niet zal krijgen”, floepte ik eruit en à la minute kreeg ik een vast contract aangeboden!

Uiteindelijk heb ik er jaren met veel plezier gewerkt en ook mijn droom kunnen waarmaken. De eerste gesprekken was ik al lang “vergeten” tot op een dag een vertrouweling van de toen al vertrokken directeur bij mij op de afdeling mij iets vertelde.
Hij vertelde mij dat de toenmalige directeur direct nadat hij mij binnen had gehaald hem enthousiast vertelde dat hij nu iemand aangenomen had waar hij erg blij mee is. Was hij erg blij met mij? Waarom? Mijn cv was toch niet erg indrukwekkend op dat moment? Laat staan dat hij iets van mijn persoonlijke geschiedenis had kunnen afweten…

Mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Ik vroeg om uitleg. Wat ik hoorde verbaasde mij heel erg! Doordat ik uit een ander land kom en hier een bestaan opgebouwd had, heb ik laten zien dat ik een doorzetter ben en weet wat ik wil.

Okay?!? Ik begreep er steeds minder van want voor mij was het de normaalste zaak van de wereld dat je als je ervoor kiest om in een ander land te gaan wonen dat je de taal gaat leren, je aan de gewoontes van het land gaat aanpassen en daar jouw leven gaat opbouwen (ook al gaat dat niet altijd via de makkelijkste of meest directe weg). Ik merkte toen voor het eerst dat dit door anderen als een (buitengewone) prestatie gezien werd, zelfs van iemand die reeds veel in het leven had bereikt.

Wij zijn gauw geneigd om de wereld en andere mensen naar onze eigen maatstaven te toetsen. Maar als je eens om je heen kijkt en luistert zul je ontdekken dat iedereen zijn eigen maatstaven en wereldbeeld heeft.

Vraag eens aan iemand die je vertrouwt en jou niet naar de mond praat wat hij/zij bijzonder aan jou vindt. Je zult er versteld van staan! Alleen omdat het voor jou gewoon is om het op deze manier te doen hoeft dat voor anderen niet zo te zijn. Realiseer je hoe bijzonder je bent! Er is niemand anders zoals jij! Alleen jij hebt de kwaliteiten waarmee je jouw leven tot een succes gemaakt hebt en kon leren wat je voor jouw toekomst nodig hebt!

Koester deze verhalen voor de momenten dat het voor je gevoel even tegenzit. Ze geven je hoop en kracht voor de volgende stap en de volgende bijzondere prestatie!