De wereld op zijn kop… alles om je heen staat stil … en is toch sneller in beweging dan je op dit moment kunt bijbenen … Dit is hoe ik de dagen ervaar sinds de eerste persconferentie op TV. Dit is ook hoe ik zie dat mijn omgeving erop reageert.
Had ik in de eerste twee dagen nog het idee van een nieuwjaarsdag zonder olliebollen maar wel met de algemene vermoeidheid van het te lang doorgaan in de nacht ervoor, nu is dit omgeslagen in een herinnering aan een ingrijpende periode in mijn leven.
De herinnering aan het moment dat mijn oudste zoon er ineens niet meer was. Onverwachts verdronken. Een tijd waarin je geleefd wordt door alles wat je denk te moeten regelen omdat het zo hoort of om straks weer verder te kunnen. Op de automatische piloot doe je wat in jouw overlevingsprogramma staat geschreven. Je cirkel van interesse is sterk beperkt en je merkt nauwelijks hoe de wereld om je heen verder zijn gang gaat.

Jaren later, toen ik weer moeder mocht worden kwam ik in een vergelijkbaar programma terecht, alleen met het verschil dat het niet onverwachts en met een positieve aanleiding was. Maar ook toen kwam ik op de automatische piloot in mijn eigen wereldje terecht.

De wereld op zijn kop… alles om je heen staat stil … en is toch sneller in beweging dan je op dit moment kan
bijbenen …

Rennen of bevriezen?
Iedereen die een keer een ingrijpende situatie van dichtbij heeft meegemaakt zal deze situatie herkennen. En nu … nu zitten wij collectief in deze situatie. Iedereen om ons heen wordt ermee geconfronteerd dat alles wat gisteren nog zo vanzelfsprekend was nu (even) niet meer kan. Wij zijn ontworteld en zoeken een manier van (over)leven.

Rennen of bevriezen is het motto, afhankelijk van jouw (onderbewuste) programmering. Iedereen doet het, of wij willen of niet. Collectief zijn wij op zoek naar ons bestaan in deze veranderde situatie.

De tijd van ontworteling is een tijd waarin jouw waardes getoetst worden. Jouw perspectief van tijd en ruimte verandert. Kairos, de innerlijke tijd, heeft de macht van Chronos, de liniaire tijd, overgenomen zou je kunnen zeggen. Dit is van invloed op jouw prioriteiten en besluiten.

Kairos-tijd wordt ook de tijd van de flow genoemd. Als je in de flow zit is minder inspanning nodig om een
resultaat te bereiken, rust jouw innerlijke criticus, vergeet je de tijd en heb je ook meer toegang heb tot (jouw eigen) wijsheid.

Vanuit mijn eigen ervaring, en ook de ervaringen van lotgenoten, weet ik dat dit geen tijdelijke verschijning zal zijn. De wereld na een crisis, ongeacht waardoor deze veroorzaakt wordt, zal nooit meer de wereld van voor de crisis zijn. Normen en waarden verschuiven en mensen waarmee je vanuit een diepere laag verbonden bent zullen altijd blijven.

Vanuit deze gedachten kijk ik met veel vertrouwen naar de wereld NA corona, een tijdperk dat waarin afstand en dichtbij voor mensen een nieuwe betekenis zal krijgen.

Bronnen:

https://www.stevenkotler.com/rabbithole/ea-ullam-copy

Wie dit eerder bij de hand heeft gehad zal erop vertrouwen dat ook deze situatie tijdelijk is en dat als alles weer “genormaliseerd” is de wereld er anders uit zou zien. Niet omdat er zoveel in verandert is maar omdat jij zelf verandert bent en met andere ogen naar de wereld kijkt.

De afgelopen jaren waren steeds meer mensen op zoek naar deze flow omdat wij moe zijn geworden van het moeten en de angst om niet te voldoen. Te veel waren wij met elkaar onder druk bezig om iets te bereiken. Druk zijn is vermoeiend, vermoeidheid
vraagt vroeg of laat haar tol, net als angst. Een angst die uiteindelijk terug te voeren is op een van de universele angsten. De angst van niet geliefd worden.

En nu … ineens worden wij steeds meer uitgenodigd om onszelf te laten zien. Mensen nemen ten gevolg van de verandering in tijd en perspectief weer de tijd om met anderen bewust contact te zoeken.

Enjoy life, you never know what happens tomorrow